Het kan anders. Durf te denken over de verhoudingen tussen markt en overheid zonder taboes en beperkingen. Ja, communisme is in de praktijk totalitair geworden, maar dat wil nog niet zeggen dat je niet over het idee van een sterke overheid mag na denken. Wat nodig is, dat markt, overheid en individu weer in gelijke verhoudingen tot elkaar komen te staan. Ze moeten ‘gelijk sterk’ worden, ze moeten elkaar in evenwicht houden. Dan gaat het niet om een aftrekpost of een extra bezuiniging of belasting, maar om een herdefiniëren en een complete herstructurering van de samenleving. Evenwicht schep je door de overheid het fundament te laten vormen, de basisbouw, door de vrije markt daar boven op te enten en het egoïsme van mensen houd je in toom door het relatievermogen van mensen te vergroten en nieuwe bindingsvormen te ontwikkelen.
Wat zijn de hoofdlijnen van de visie van de Relatiepartij?
Het sleutelwoord is participatie. De arbeidsmarkt moet socialer, eerlijker en rechtvaardiger worden. De overheid moet hier de basisnorm bepalen. De markt zorgt voor de beweging. Alle reguliere betaalde arbeid gaat op de bon: iedereen ontvangt voortaan periodiek een volume arbeidstijd: dat zijn arbeidsrechten (cq plichten). De markt wordt gebruikt om vrijheid en verandering van arbeid te stimuleren door arbeidsrechten (op een beurs) te verkopen of te kopen. De arbeidsrechten vertegenwoordigen het hart van een nieuwe solidariteit waarin insiders opschuiven ten gunste van outsiders, werkgevers minder productieve krachten zullen gaan aanstellen, en de politiek serieus participatiebeleid ontwikkeld.
De sociale zekerheid kan nu eenvoudig worden: De overheid legt de basis: een algemeen Basinkomen voor het leven in ruil voor het verrichten van arbeid in het leven. Alle bovenminimale inkomenszekerheid wordt aan de markt overgelaten. Het huidige loon wordt dus opgesplitst in een overheidsgebonden niet-competatief basisinkomen en een marktinkomen op basis van competenties en prestatie. Dit zal de variatie aan arbeidsrelaties vergroten, keuzemogelijkheden groter maken.
Om arbeidsrechten en basisinkomen kracht bij de zetten moet een compleet nieuw belastingstelsel komen. Door de afschaffing van de loonbelasting zal een explosie van arbeidsrelatie plaatsvinden omdat verschillen tussen zwart, wit en vrijwilligerswerk vervallen of klein worden. De vennootschapsbelasting wordt afgeschaft omdat we niet langer belasting op inkomen/winst willen leggen maar op de duurzame en sociale kenmerken van de bedrijfstakken van een economie. Er komt daarvoor een nieuwe profielbelasting voor bedrijven die voor elke bedrijfstak verschillende belastingpercentages aan verschillende componenten van de jaarrekening koppelt. Sociaal en milieubeleid wordt voortaan fiscaal gestuurd.
Ook het onderwijs kunnen we drastisch herstructureren op met basis=overheid/markt=bovenbouw model. De overheid garandeert het basisonderwijs tot en met 16 jaar. Daarboven is het onderwijs een markt. Iedere burger ontvangt niet-verhandelbare leerrechten waarvoor scholen bij instroom een budget ontvangen. Onafhankelijke toetsinstellingen toetsen de uistroom aan de hand van de door de overheid opgestelde competentie-vereisten. Bij het behalen van scholingspunten of examens ontvangen de marktscholen het daaraan gekoppeld budget. Daardoor kunnen marktscholen op kwaliteit worden beoordeeld. Daarnaast mogen marktscholen zelf in alle vrijheid schoolgeld heffen. Het resultaat is een zeer dynamische onderwijswereld die de beste docenten en studenten boven laat drijven en het aantal scholingsrelaties explosief zal laten groeien.
De zorg sluit aan bij het basisinkomen. De overheid levert een basispakket in de zorg, de markt doet de bovenminimale zorg (en verzekeringen). Daarnaast zullen de zorgbedrijven een inkomensafhankelijke eigen bijdrage voor elke ‘dienst/product’ uit de basiszorg moeten heffen. Dat is niet alleen noodzakelijk om kostenbewustwording te stimuleren, maar ook om de ‘zorgrelatie’ te profileren. Niets is voor niets. De prijs van de bovenzorg producten mogen zorgbedrijven zelf bepalen.
Tot slot, de woningmarkt. Het uitgangspunt moet zijn dat de afweging om te huren of te kopen moet financieel neutraal moet zien. Ik zie geen reden om woningbezit dan wel huur extra te stimuleren. Hypotheekrenteaftrek en huursubsidie worden afgeschaft en deels overgeheveld naar een woonfonds. Woonbedrijven mogen gezinsinkomensafhankelijke huren vragen, mogen woningen verkopen en kopen. De overheid zorgt via het woonfonds waar bedrijven beroep op kunnen doen voor de toegankelijkheid en de bewegelijkheid van de woningmarkt. Nauw verbonden aan de woningmarkt is de herstructurering van de banksector. Er zullen overheidsbanken en marktbanken zijn. De overheidsbanken mogen hypotheken verstrekken. De marktbanken niet. Het deposito-garantiestelsel wordt afgeschaft. De overheidsbank garandeert uw geld voor100%, de marktbanken mogen dat helemaal zelf uitzoeken. En marktbanken worden niet meer gered als ze failliet gaan.
Onmogelijk? Nee. Idealistisch? Ja. Politiek haalbaar? Nee. Maakbaar? Ja. Realisatie? Via een nieuwe politieke en ideologische beweging in de wereld. Iedereen die wil meewerken aan een programma nodig is uit deel te nemen aan. Ga naar www.relatiepartij.eu.
